Hayat sürprizlerle iç içe. Bir gün önce Bayramiç Mahallesinde Etkinlik alanı çevresiyle ilgili bakım ve tanzim çalışmalarında birlikte olduk. Akşam üstü Hayrullah,ben ve sen birlikte Dolmuşta sohbet ederek Gönen’e döndük. Gönen’e gelince gönen net cafede keyifle yorgunluk çayı içtik. Garson Metinin esprilerini dinledik. Vedalaşıp ayrıldık. Bir gün sonra acı haberle sarsıldım.Telefondaki ses acıklı bir ifadeyle Kenanı kaybettik diyordu. Detayları öğrenince şok oldum. Hayatla ölüm arasındaki ince çizgi bu olsa gerek. Hayat bir varmış, bir yokmuş masalından ibaretmiş meğer. Güler yüzünle, samimi ve dostane tavırlarınla çevrendeki insanlara güven telkin ettin ve kendini sevdirdin. 8 yıl kadar önce çektiğim Aile resmin ebedi hatıra olarak kaldı. Ruhun şad olsun Kenan kardeşim,Seni çok özleyeceğiz.

Çocukluk hatıralarımdan hatırladığım Kenan Abimin ölümünü duymak beni de çok üzdü.Allah sevenlerine sabır versin. Mekanı cennet olsun inşaallah.

Uzun bir süredir ölümüne bu kadar çok üzüldüğüm biri olmadı,belki bir gün önceki birlikteliğimiz,belkide ani gidişin,Mezarlıktaki o güzel manzarayı görünce,çok mutlu oldum,demek ki bu dünyada çok hoş bir seda bırakmışsın,dilerim yeni mekanın da rahat edersin,ruhun şad olsun sevgili kardeşim.

Saygın kişiliği ile çevresinde sevilen değerli kardeşime rahmet sevenlerine sabırlar dilerim

Kaza ve akabinde vefat haberini aldığım andan itibaren ve daha hala yüzlerce yaşadığımız hatıralar zihnimde canlanıyor. Samimi söylüyorum, her şeyimle konsantrasyonum, dikkatim hala dağınık toparlanamıyorum. Tüm hatıralarımızda sonuca baktığımda, hep bir esprili bir yön ve esprili bir sonuç var. Rahmetlinin, askerden gelişinden itibaren hiç bir sorunumuz olmadı. Evvela çocukça şeyler, maçta kavga gibi vesairler olurdu. Kendine has tabir ve tanımlamaları olan bir insandı. Çüü, kütük, gazel , tırışka, tırıvırı, sitfiof, vs.gibi. Mesela roy diye bir tabiri vardı. roy1 oydu, roy2 bendim, roy3 rahmetli Murat tı. Üçümüz Halav Süleyman Abinin skodasında bir kaç eşya ile birlikte Bandırmaya geldik. Oradaki espirisi… yorgan simit Bandırmada aldık soluğu olmuştu. Hiç bir zaman neşesini kaybetmezdi. Ve morgda baktığımda, kazada o kadar çektiği acıya rağmen, yüzü hala gülümsemeli mütebessim idi. Kenan için söylenecek çok şey var. Köyü ve köylüsünü seven, merhametli, yardımsever, karşılıksız, beklentisiz içinden geldiği gibi davranan, paylaşan, kesinlikle kibirli-büyüklenmeyen ve öyle olanlara tavır koyan bir insandı. İçinden geldiği gibi, harbice eğip bükmeden konuşur, ama farklı açıdan anlatıldığında ikna olurdu. Yalnız bir insanı sildi mi de ebedi olarak silerdi. Çünkü rahmetli ona göre, buna göre değil, kendine has üslubuyla yaşardı. Metin Hoca usulü derdi çoğu hallerine kendi kendine. Kesinlikle insani ve güzel tarafları ağır basan bir insandı. Ölümü tabi ki ailesi ve hepimize büyük bir acı. Ama şunu inanarak söylüyorum. Kenan gibi bir insanın, evladı ve efradı olmak büyük bir ayrıcalık ve mutluluk. Rabbim, gani gani rahmet eylesin, Cenneti alasına daim aldığı kullarından eylesin inşaallah. Özleyeceğiz ve her zaman hayırla ve güzellikleriyle anacağız. Hayırlı ve güzel insandı çünkü…

Babalığını her zerresine kadar hakkı ile yerine getiren,güler yüzlü insan..
Acı haber her sevenini,her selamlaştığın insanı sarstı.Köyüne aşık,merhametli,esprileriyle tanınan babacım..”emekli olunca mutlaka köye yerleşicez tamam mı?” Sözün hala kulağımda.Bize,ailene her zaman ölümü hatırlatan,her cenaze sonrası “ben de ölücem bir gün” diye tebessüm etmen.Ölüm yakışmadı demek,Allahın gücüne gider,sen ölümünde bile o yüzündeki tebessümü hiç eksik etmedin babacım.Senin evladin olduğum için o kadar şanslı ve gururluyum ki.Beni bu zamana kadar en iyi şekilde yetiştirdin,doğruyu yanlısı en iyi şekilde gosterdin.İnsanları sevmeyi ogrettin bana,merhamet etmeyi,yardımseverliği,comertligi,dostluğu,kardeşliği yine sen ogrettin.Her zaman bir sirdasim oldun,beni hep dinledin,telefonda saatlerce konuştuğum arkadaşım oldun.Baba,arkadaş,dostum oldun.Ani vefatinla bütün dünya üstüme yikildi,bir kanadım kırıldı babacim.Ben başınızda hep sağ olmayacağım derdin hep.Buna tebessüm ile karşılık verirdim baba,ama inanamazdim.Bugün 17 gün oldu sen yoksun.Sanki her şeyim gitti baba,insanların yürümesi bile ağır geliyor bana sen niye yatiyorsun diyorum kendi kendime.Sonra düşünüyorum Allah en iyisini bilir,iyi insanlar Çok yaşamaz derlerdi hatırlıyor gibiyim.İyi sıfatı yetmez babacim sana.İyi diye anlatamam ben seni.Evimiz sensiz bomboş babacim,köyumuzun sensiz bir anlamı kalmadı.17 gecedir hep ruyamdasin.ve yine her zaman ysnimdasin her zaman dinliceksin babacim beni.Her hata yaptığımda yakışıyor mu benim kızıma diceksin.Her başarılı olduğumda canım kızım benim diceksin.Senin evladin olmannin mutluluğuyla yasicam babacigim.Her kararımı sana göre vericem.Her animizi gülümseyerek hatirliyacagim.Merhametlilerin en merhametlisi olan Allahım,mekanını cennet eylesin.Nur içinde yat ölümü tebessüm ile karşılayan adam..

27 Temmuz pazartesi günü mesainin ilk günü ve hastaların yoğun olduğu bir gündü. Saat 9 oldu ve hasta bakmaya başladık, öğlen saati gelmişti yemek yedik. Bugün erken başlayalım, Selin saat 01 olmadan gelelim dedi doktor bey. Ve saat 01 oldu. Biz başladık, yine ki, odanın telefonu çalıp ta Selin çabuk gelin trafik kazası var, durumu kütü hastanın denene kadar… Hemen odadan indik, odaya bir girdim ki, sendin amca tanımadım, istemedim tanımak bir de baktım Kenan Sever…Doktor Bey benim amcam bu dedim, başka da bir şey diyemedim… Hayatımın en kötü anlarıydı. Ben günde kaç trafik kazasına giderken, hiç aklıma gelmeyecek şeyle karşılaştım. Olmadı be amca böyle… Mekanın Cennet olsun. Allah rahmet eylesin, bizlere sabır versin.